Jest rok 2008. Wracam ze studiów na Akademii Leona Koźmińskiego.

Wsiadam do autobusu linii 732  (obecnie 240 – Żerań FSO – Marki [Pustelnik]).

Jadę już 35 minut… Znowu przegapiłem przystanek…
Zaczytałem się… Narracja książki pochłonęła mnie do reszty.

A jak sprawić, by uczestników „pochłonęło” szkolenie? O tym również jest ta książka…

Mówi się, że wszystko co nas złego spotyka w życiu to doświadczenie.

A gdyby tak uczyć się na doświadczeniach innych?

O tym właśnie opowiada książka Pawła Fortuny „Studium przypadku w praktyce szkoleniowej czyli jak uczyć się na doświadczeniach innych”.

O czym jest ta książka?

Książka podzielona jest na 6. rozdziałów:

1. Studium przypadku jako metoda szkoleniowa
2. Cele szkoleniowe osiągane dzięki analizie przypadku
3. Opis przypadków i ich przygotowanie
4. Projektowanie sesji szkoleniowej z zastosowaniem studium przypadku
5. Stosowanie studium przypadku
6. Problem efektywności studium przypadku

Kilka fragmentów, które zapamiętam

– Geniusz to jeden procent natchnienia i dziewięćdziesiąt dziewięć procent zmęczenia. Thomas Alva Edison

– Doświadczenie to ta cudowna rzecz, która pozwala ci rozpoznać twe błędy, gdy znowu je popełnisz. Franklin Jones

– Dużo nie znaczy dobrze, dobrze nie znaczy dużo. Demostenes

– Doświadczyć wiele nie oznacza jeszcze, że ma się doświadczenie. Marie Ebner-Eschenbach.

– Jednym z argumentów, dla których warto prowadzić studium przypadku jest narracja i jej angażujący przekaz. „(…) Czytelnik [zatapia] się w lekturę w takim stopniu, że przeżycia bohaterów stają się jego doświadczeniami. Proces ten określono mianem przenoszenia się. Przeżył go każdy, kto czytając książkę w autobusie, przeoczył swój przystanek. Świat jakby na chwilę zniknął, a może inaczej – świat przedstawiony w opowiadaniu stał się doświadczaną rzeczywistością.

– Autor w książce przedstawia rozszerzone wskazówki pisania tekstu opisu przypadku:

1. a) Narracja – studium przypadku o ile to możliwe powinno przybrać formę narracji.
2. b) Neutralność narratora – narrator nie opowiada się po żadnej ze stron.
3. c) Informacje kontekstowe – tło, czas, miejsce akcji.
4. d) Dialogi – pozwalają wczuć się w rolę decydenta i doświadczać podobnych emocji.
5. e) Istotne szczegóły i dane – takie, które pozwolą uczestnikowi na dokładne poznanie problemu.
6. f) Przejrzystość i poprawność formalna – czytelny plan opisu, jasna i logiczna struktura.
7. g) Dane liczbowe w postaci tabel – uzupełnienie opisu załącznikami z danymi.

Dlaczego warto przeczytać tę książkę?

Na wstępie zdradziłem Wam, że w mojej opinii to najlepsza książka Pawła Fortuny z serii „szkoleniowych”. Mam na poparcie tej tezy kilka argumentów:

1. Książka jest przesycona ciekawymi praktycznymi stadiami przypadku gotowymi do zastosowania w szkoleniach biznesowych
2. Książka jest (jak to autor ma z zwyczaju) bardzo systematyczna i uporządkowana.
3. Książka zawiera (jak na rok wydania) kilka nieoczywistych wniosków, które są jednocześnie bardzo inspirujące.

Zachęcam do lektury.

A jeśli szukasz praktycznych szkoleń (również z dofinansowaniem), w których studium przypadku ściele się gęsto – odezwij się do mnie.

Zobacz, jakie szkolenia mogę zorganizować dla Twojej Firmy: PKF Szkolenia